Mottem rekolekcji w drodze, jakimi była 40. Piesza Pielgrzymka Opolska na Jasną Górę, stały się słowa: „Od źródeł chrztu i miłosierdzia do nowego życia”.

Zachęcamy, by wsłuchać się w konferencje, które w tym roku zostały wygłoszone na jasnogórskim szlaku w 13 srebrnej.

Dla pielgrzymów będzie to okazja, by przypomnieć sobie słowa, których słuchali stawiając kolejne kroki, niejednokrotnie pokonując ból i zmęczenie. A dla tych, którzy 13 srebrnej towarzyszyli duchowo, jest to wyjątkowa okazja, by posłuchać, o czym w drodze mówili duszpasterze.  

Dzień 2
„Przypomnienie istotnych myśli papieża Franciszka z Krakowa” – ks. Tomasz Gajda

Dzień 3
„Św. Jacek Odrowąż wśród świętych rodaków” – ks. proboszcz Grzegorz Rencz

Dzień 3
„Pielęgnowanie świętości życia codziennego” – ks. Mateusz Mytnik

Dzień 4
„Wspólne kapłaństwo wiernych świeckich” – ks. Tomasz Gajda

Dzień 4
„Diecezjalne Dzieło Modlitwy za Kapłanów OREMUS” – ks. proboszcz Grzegorz Rencz
(fragment wraz ze świadectwami)

 
Więcej filmów ze szlaku na naszym kanale youtube - KLIKNIJ

 
Więcej filmów ze szlaku na naszym kanale youtube - KLIKNIJ

Dziś kończy się 40. Piesza Pielgrzymka Opolska. Dziś 13 Srebrna staje na Jasnej Górze, składając u stóp Matki Bożej dziękczynienie i prośby. To już ostatni dzień rekolekcji w drodze, dzień zatytułowany: "Matko - bądź z nami w każdy czas!". Wieczorem, o 19.30 zapraszamy wszystkich pielgrzymów i pielgrzymów duchowych na nabożeństwo w naszym kościele parafialny.

Tymczasem wracamy do tematu dzisiejszej konferencji, wieńczącej tygodniowe rozważania, który ukazuje Maryję jako Arkę Przymierza między Bogiem a ludźmi.

Fragment rozważań rekolekcyjnych [za: 40. Piesza Pielgrzymka Opolska na Jasną Górę. Materiały duszpasterskie]:

Dla synów i córek Izraela, Arka Przymierza była uobecnieniem Bożego przymierza; słów obietnicy, które Bóg Jahwe zawarł z Izraelem, w osobie patriarchy Mojżesza, na górze Synaj. Do skrzyni, zwanej Arką Przymierza – co do kształtu wykonanej zgodnie z Bożym poleceniem – Mojżesz włożył dwie kamienne tablice, z wypisanymi na nich dziesięcioma przykazaniami, danymi przez Boga na Górze Synaj.

Arka Przymierza była dla Narodu Wybranego znakiem Bożej obecności; przypomnieniem o Jego szczególnej bliskości i opiece, jaką otacza swój lud. Arka Przymierza, niesiona przez kapłanów, zawsze i wszędzie kroczyła z Izraelem. Bóg, przez ręce Mojżesza, włożył do Arki swoją miłość do własnego ludu, który obrał sobie na „własność dziedziczną”.

Bóg wybrał Maryję na Matkę własnego Syna. Jezus Chrystus z kolei zechciał zamieszkać w łonie Maryi, by przez to upodobnić się do nas i uświęcić nasze człowieczeństwo. Bóg Ojciec wybrał Maryję na Arkę Przymierza i złożył w Niej wszystko to, co kochał najbardziej. Złożył w łonie Maryi najcenniejszy skarb, jaki posiadał – Jezusa Chrystusa. Bóg Ojciec złożył w Maryi całą swoją miłość do nas!

Dlatego ona staje się dla nas Arką Nowego Przymierza, które nie przemija i nie zna końca. Maryja staje wśród nas jako ta, która przyjęła w swe ręce największą Bożą miłość. Staje jako ta, która stała się godna nosić Króla Niebios. I wielkim pocieszeniem jest dla nas świadomość, że nie opuszcza nas nigdy, że przebywa wśród nas, jako Arka wiecznego Przymierza miłości. Wraz z nami idzie przez życie, jako Matka całego Kościoła. Będąc Arką Nowego Przymierza, jest dla nas, wierzących, gwarantem Bożej miłości i opieki po wszystkie czasy. Jest też przykładem, że Boża miłość nie ma granic.

To już przedostatni dzień rekolekcji w drodze. Już jutro pielgrzymi 13 Srebrnej wraz z całą opolską pielgrzymką staną z radością na Jasnej Górze. A dziś ich droga wiedzie od Eucharystii w Ciasnej do wieczornego nabożeństwa we Wręczycy Wielkiej.

Na szlaku będą rozważać temat: "Zanurzeni w tajemnicy Miłosierdzia". Głoszone konferencje przypomną, czym jest Miłsoierdzie w nauczaniu i życiu Kościoła, a także ukażą uczynki miłosierdzia jako program na chrześcijańską codzienność.

Fragment rozważań rekolekcyjnych [za: 40. Piesza Pielgrzymka Opolska na Jasną Górę. Materiały duszpasterskie]:

Dwunastu więźniów, dwunastu silnych mężczyzn, którzy niczego się nie boją, zakrywało swoje twarze, nie potrafiąc powstrzymać płynących łez, kiedy papież Franciszek, w Wielki Czwartek, przed każdym z nich klękał, z wielkim przejęciem umywał i całował ich stopy. Konkretny uczynek miłosierdzia, drogie siostry i bracia, który poruszył do głębi twarde serca ludzi z marginesu, to najlepszy dowód tego, jaką drogą my ludzie wiary mamy iść, by czynić nasz świat lepszym.

Każdy gest Chrystusa, każda ewangeliczna scena pokazuje Boga, który pochyla się nad człowiekiem, pociesza strapionych, umacnia wątpiących, pokrzepia chorych. Wszystko co czyni Jezus, jest konkretnym aktem miłości i miłosierdzia, który całkowicie odmienia ludzi. Nie tylko przynosi pomoc dla ludzkiego ciała, ale co najważniejsze, zmienia ludzkie serce. Delikatne słowa Zbawiciela skierowane do grzesznej kobiety, w których widzi troskę Boga o jej życie, są czymś co zmienia ją całkowicie.

Nie ma i nie może być piękniejszego wypełnienia chrześcijańskiego, Chrystusowego powołania, jak to, by umiłować swoich na świecie i poprzez konkretne czyny miłości, poprzez konkretne uczynki miłosierdzia, dać dowód tej miłości. Kościół święty w Katechizmie wskazuje nam wyraźnie na dwie grupy takich czynów, nazywając je uczynkami miłosierdzia względem duszy i względem ciała.

Jasna Góra coraz bliżej! Dziś pielgrzymi 13 Srebrnej przejdą trasę z Zawadzkiego do Ciasnej. Na szlaku będą rozważać temat: "Królewskie kapłaństwo ludu ochrzczonego", a tematy głoszonych konferencji będą następujące: "Wspólne kapłaństwo wiernych świeckich" oraz "Diecezjalne dzieło modlitwy za kapłanów Oremus".

Fragment rozważań rekolekcyjnych [za: 40. Piesza Pielgrzymka Opolska na Jasną Górę. Materiały duszpasterskie]:

Dziś czwartek. Nie tylko na pielgrzymim szlaku, ale w każdy czwartek, zwłaszcza w Wielki Czwartek i w I czwartki miesiąca nasze myśli uciekają ku powołaniu i kapłaństwu. Dziś spróbujemy powiedzieć sobie coś, o czym bardzo często zapominamy. O tym, że wszyscy jesteśmy powołani i że wszyscy jesteśmy kapłanami. Ale może od początku.

To Bóg decyduje, jakim powołaniem nas obdarza, jakie powołanie nam proponuje. Już samo słowo po-wołanie jest wymowne, Chrystus nas woła. Najbardziej wymowny byłby tutaj obraz Jezusa Dobrego Pasterza. Woła nas swoje owce po imieniu. Dominiku, Wojciechu, Aniu i Grażyno: Pójdź za mną! Może nie jeden z Was zastanawia się teraz, jak to jest, przecież nie wszyscy mogą być księżmi i zakonnicami, to po co tyle mówić o powołaniu? Powołanie? Od razu kojarzy nam się to z kapłaństwem i życiem zakonnym, a tak naprawdę to powołań jest cała gama. Przede wszystkim jesteśmy powołani do życia, następnie do świętości. A życie i świętość realizuje już poprzez konkretne powołanie. Są powołania do życia w pojedynkę, inni zaś są powołani do małżeństwa, a inni do kapłaństwa. Ktoś może być powołany do bycia nauczycielem, inny do bycia lekarzem, dziennikarzem, czy organistą. Ile sytuacji, tyle powołań. I każde powołanie jest ważne i potrzebne.

Myślę, że podobnie jak może nie uświadamialiśmy faktu, że wszyscy jesteśmy powołani, to nie jesteśmy także świadomi faktu naszej godności kapłańskiej w ramach powszechnego powołania wiernych świeckich.